Bokt.nl

Citaat:

Mijn bikini vliegt en mijn legging is al aan het varen

Citaat:

Eline autocorrect???

Citaat:

Ja, je kan eens een hamster verkeerd terughangen

Citaat:

Maar wetende dat je niet met het 200,- euro dure hamster mag wandelen

Citaat:

Je zou je hamster van goud ter waarde van 1000,- gewoon daar moeten kunnen laten hangen bij wijze van spreken

Sorry maar ik lig rollend van het lachen op de vloer

Goed dat was even heel erg off-topic, maar die was zo leuk.
TS een whiteboard ophangen met de to do dingen erop is mss wel handig voor haar. Mocht je tenminste verder met haar willen. Sommige zijn idd sloddervossen van zichzelf, maar anderen hebben gewoon zoveel aan hun hoofd op die leeftijd dat ze hun kont nog zouden vergeten als die niet vast zou zitten

Maar, en dat is bij mij wel een hele grote, zonder cap/tok rijden is een echte no go. Als ze valt wordt jij in eerste instantie aansprakelijk gesteld. Omdat het jou paard/pony is. Dat hoefde ze bij mij maar 1 keer te doen, waarschuwing, en de volgende keer is het echt exit. Ik heb meer dan 1 cap hier liggen, en ze zijn allemaal verstelbaar, dan doet ze die maar op. Mss een idee om dan voor niet teveel een verstelbare cap te kopen, en die in ieder geval op stal neer te leggen. Heeft ze die uitrede niet meer.

Lolacabana & Ossi schreef:

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen / voor het eerst ontmoet?
Dat is een leuk en best wel lang verhaal. Het is begonnen met de 1-aprilgrap in 2013, Biks and Bytes (http://www.biksandbytes.nl).

Laura: "Ik woonde eigenlijk toen nog samen met mijn ex-vriend. Dat zat al een hele poos niet meer goed en het is een paar dagen daarna uit gegaan. Ik deed mee aan de 1-aprilgrap omdat ik mij verveelde die dag en heb ontzettend veel gechat met een heleboel Tweakers. Voornamelijk onzingesprekken, maar ook wel een paar hele leuke - maar niet met de bedoeling om er een date uit te slepen. Van het één kwam het ander en na een paar dagen was er opeens een chat met een heleboel Bokkers en Tweakers, ontzettend gezellig. Volgens Mark hebben we elkaar daar ook gesproken, maar als ik heel eerlijk ben kan ik mij hem niet herinneren ."

Mark: "Ik woonde in Groningen samen met Felix. Felix vond het tijd dat er weer eens een nieuwe knuffel in huize Ossi kwam, maar ik vond het wel prima in mijn eentje. Toen de 1-aprilgrap bekend werd op Tweakers (ik had nog nooit gehoord van Bokt...) begon ik eens wat rond te snuffelen in het topic daarover. Ondertussen waren er ook al een aantal Bokkers lid geworden van Tweakers en na veel dom ouwehoeren heb ik besloten om toch eens mee te doen aan biks&bytes. Veel leuke gesprekken gehad met Bokkers en na een tijdje heb ik besloten om mij aan te melden op bokt.nl. Daar was een topic gaande voor de Twokkers. Ondertussen waren er ook Tweakers nerderig genoeg dat er een IRC chat liep en gek genoeg waren daar ook Bokkers te vinden (ja jij Laura!)
Ergens half april is er besloten om een Twokkers-meeting te starten in Borger bij een Bokker thuis. Vele hebben zich aangemeld en vele zijn niet gekomen, maar Laura ging de dag ervoor al naar haar toe om gezellig kennis te maken. Hoe het begonnen is weet ik niet meer, maar op de één of andere manier hebben zij zich weten uit te nodigen bij mij thuis en zou ik koken..."

Laura: "Op donderdagavond laat ben ik in Amersfoort in de auto gestapt en op weg gegaan naar Borger om daar midden in de nacht aan te komen. Ik zou pas de volgende dag vertrekken maar het was nogal een spontane actie om wat eerder te gaan. Daar kennis gemaakt met de Bokker die de meeting organiseerde en na veel geklets in slaap gevallen. De volgende dag wat boodschappen gedaan voor de meeting en aan het einde van de middag onderweg gegaan naar Groningen, want Mark zou voor ons koken. Wat een lol hebben we in de auto gehad dat we een Tweaker zo ver hadden gekregen om voor ons te koken, stiekem verwachtte we een kant-en-klaar maaltijd of een pizza . Mark opende de deur en je kon aan hem zien dat hij zo gestresst was als een kip, maar op het aanrecht waren verse ingrediënten te zien, dus hij kon echt koken. Na een lekkere, maar wel wat ongemakkelijke Spaghetti Bolognese plofte we op de bank om een film te kijken. Zoals het een echte Tweaker betaamd zat Mark ook braaf met zijn telefoon in zijn hand (niet dat wij Bokkers anders waren hoor), onderling waren we allemaal aan het WhatsAppen. De andere Bokker wilde vooral graag naar huis, maar durfde dat niet te zeggen. Ik vond dat wel grappig, dus ik zei ook niks. Na een poosje vond zij dat echt niet meer leuk en heb ik maar gezegd dat we er vandoor gingen en dat we hem morgen wel weer zouden zien."

Mark: "Na een lange werkdag moest ik nog snel naar de supermarkt om ingrediënten te halen voor de Spaghetti Bolognese. Druk druk druk, dus snel naar huis om nog wat laatste dingen op te ruimen (hoe houden wij mensen elkaar toch voor de gek hè?) en ben ik begonnen met de voorbereidingen. Toen werd er aangebeld... Oh ooooh, ik ben nog niet klaar met de voorbereidingen... Nou snel handen wassen en opendoen. En daar stonden ze, veel kleiner dan ik dacht maar ik kon moeilijk de deur weer dichtgooien, dus liet ik ze maar binnen Even voorstellen en wat drinken regelen. Ik ben verder gegaan met de voorbereidingen om daarna het spul op te zetten. Om eerlijk te zijn, ben ik grotendeels vergeten wat er deze avond allemaal gebeurd is, maar wat Laura zei over de film en telefoon kan ik me nog wel herinneren. Nadat de avond voorbij was en we afscheid hadden genomen ging de telefoon weer aan om weer verder te appen in de groepsapp. Plus vele 1-op-1 apps die vroegen hoe het was geweest om twee Bokkers over de vloer te krijgen Ondertussen was ik ook met Laura aan het appen en toen ik naar bed ging en haar welterusten wenste met kus-smiley's erachter kreeg ik terug te horen "Doe morgenavond maar even echt ^^"

Laura: "Haha, zoiets heb ik toen gestuurd ja - vond ik wel grappig. De volgende avond was dus die meeting met een heel stel Bokkers en Tweakers. Ondertussen nog stiekem zo nu en dan een appje met Mark gewisseld. Zelfs toen ik drinken ging halen en een ERNORME! spin tegen kwam en Mark mij hiervan kwam redden konden we nog steeds geen moment vinden met zijn tweeën, elke keer was er wel iemand bij. Dus toen stelde ik maar voor om bij hem langs te komen na de meeting, konden we eindelijk even met zijn tweeën kletsen. Mark was best actief met het terug sturen van berichtjes, maar toen bleef het een poosje stil ."

Mark: "Het was een erg gezellige avond en Laura kwam lekker dichtbij zitten op de bank Een aantal mensen hadden door dat er tussen ons iets speelde en lieten ons geen moment alleen Toen Laura heel bang was voor een grote spin, offerde ik mijzelf op om haar te redden van die huisspin. Met knikkende knietjes, een plastic beker en een stukje karton heb ik de spin weten te vangen zonder dat ze door had dat dit ook niet bepaald mijn hobby is...
Wederom waren we niet alleen en dan bedoel ik niet de spin , dus meer dan een "dank je" zat er niet in...
Wat Laura was vergeten te vertellen na "maar toen bleef het een poosje stil", was dat ik niet op mijn telefoon had gekeken en had het dus echt niet door."

Laura: "Gelukkig reageerde Mark uiteindelijk nog wel en ben ik dus 's avonds ook nog naar Groningen gereden. Hebben de hele nacht zitten praten en ik ben uiteindelijk 's ochtends pas doodmoe naar Amersfoort gereden om mee te gaan jureren. Daarna bleven de appjes heen en weer verstuurd worden en wilden we elkaar graag weer zien. Mark was toen gedetacheerd in Apeldoorn, waardoor de afstand ook goed te doen was. Lang verhaal geworden, maar zo is het dus allemaal begonnen."

Hoe lang hebben jullie al een relatie?
Wij zijn samen sinds 5 mei 2013, dus bijna drie jaar samen. In mei 2014 hebben we de sleutel gekregen van ons huis in Groningen, dus we wonen inmiddels ook al weer bijna twee jaar samen met onze twee geweldig leuke katten Felix en Pip.

Wat was jullie eerste indruk van elkaar?
Laura: "Ik vond Mark wel een leuke man, maar wel een beetje een reus met zijn 2 meter. En al was ik helemaal niet op zoek naar een relatie en wilde ik daar dus in het begin eigenlijk ook helemaal niks van weten. Heeft hij best knap gedaan dus, maar hij is dan ook wel erg leuk!"

Mark: "Volgens mij heb ik dat al een beetje verklapt in het verhaal hoe we elkaar hebben leren kennen. In eerste instantie vond ik haar vooral erg klein, maar haar grote persoonlijkheid compenseerde dat helemaal. Ik wist dat ze net uit een relatie kwam en wilde geen rebound worden, dus we hebben het in het begin rustig aan gedaan, maar na 3,5 maand zaten we in Italië... Met andere woorden, we zijn als een blok voor elkaar gevallen "

Welke interesses delen jullie?
We doen ontzettend veel samen en vinden dat ook heel erg leuk. Zo zijn we vaak samen bezig in de tuin, rijden we in het weekend overal naar toe om op bezoek te gaan bij familie of omdat één van ons weer iets heeft bedacht. Zo zijn we zaterdag bijvoorbeeld alle Actions in de omgeving afgegaan om een groene pot te vinden. Klinkt ontzettend saai, maar een beetje rondtoeren met de auto en nieuwe plekken bekijken vinden we leuk. Vooral als we ook nog eens een beetje ruzie kunnen maken of we nou links- of rechtsaf moeten slaan . Ook met vakanties houden we van dezelfde dingen; als we twee uur op het strand liggen dan komt dit omdat geen van ons beide nog heeft aangegeven dat zand niet lekker ligt en we beter wat anders kunnen gaan doen. Een beetje rondtoeren en leuke nieuwe plekken ontdekken, door het historische dorpje of stadje heen slenteren en neer ploffen op een terrasje met een ijskoud biertje en wijntje is meer ons ding. Verder houdt Laura erg van koken en is Mark meestal blij om het te proeven, al komt het er soms op neer dat we beter even langs de snackbar kunnen gaan (al zou Mark dat nooit zeggen ).

Ook op de bank zitten en dom tv kijken vinden we heerlijk. 'Boer zoekt vrouw', 'Droomhuis gezocht', 'Help mijn man is klusser' en andere soortgelijke programma's vermaken ons na een dag werken. Met films en andere series vermaken we ons ook, soms gezamenlijk maar soms ook zonder elkaar. We doen dus genoeg samen, maar gelukkig doen we ook soms dingen zonder elkaar. Zo heeft Mark zijn wekelijkse serie-avond met een vriend en is Laura vaak bezig met creatieve dingen die ze nooit afmaakt.

Amanda schreef:

3 december 2013. Een dag die ik niet snel zal vergeten. Of eigenlijk, ben vergeten omdat ik me niets meer van die dag (en de week erna) kan herinneren. Zo rond 17.00u was ik klaar met de training met mijn haflinger Jim. Ik liet hem na de training altijd nog even een rondje met lange teugel uitgalopperen, en zo ook die middag. Het was koud, mistig, donker, maar we hadden heerlijk gereden en hij galoppeerde relaxt rond. Tot we in de eerste bocht van de korte zijde kwamen. Hij struikelde en kon zichzelf niet meer omhoog houden. Hij heeft mij gelanceerd en we zijn samen gaan rollen. Ik denk dat ik even out ben geweest, maar ik weet het niet zeker. Ik heb later door verhalen van anderen wat puzzelstukjes op zijn plek kunnen leggen, maar de puzzel heeft nog wat ontbrekende stukjes die ik nooit meer op zal vullen denk ik. Ik was alleen op stal, dus wat er precies gebeurt is weet niemand. Alleen het feit dat we samen helemaal onder het zand zaten (inclusief de knop van mijn westernzadel), mijn cap stuk was en er een glijspoor van een paar meter in de bak te zien was, geeft mij het idee dat het zo gegaan is.

Jim mankeerde gelukkig niets. Die avond moest de veearts komen om te enten en zij heeft hem meteen nagekeken. Volgens haar was ik heel helder, klaagde ik wat over mijn knie en een beetje hoofdpijn. Mijn cap lag in stukken, maar verder viel het wel mee.
Achteraf had ik natuurlijk naar het ziekenhuis gemoeten, maar blijkbaar ben ik dus heel helder met een klap op mijn hoofd. Dit is namelijk niet eerste keer dat ik alle vragen kon beantwoorden ondanks een zware klap, maar er later niets meer van wist.

De dag erna ben ik gewoon gaan werken, maar rond 12 uur werd ik zo beroerd dat ik van mijn collega’s de huisarts moest bellen. De assistente zei dat ik maar naar huis moest gaan en een paar dagen rustig aan moest doen.

Om een lang verhaal kort te maken, ik ben uiteindelijk 4 weken thuis geweest en ben daarna weer op gaan bouwen. Omdat ik klachten bleef houden belandde ik 3 maanden na de val bij de neuroloog, maar die kon niets meer zien en klinisch was alles goed, dus verder onderzoek was overbodig. Helaas gingen de klachten niet weg. Ik had een enorm concentratieprobleem, mijn kortetermijngeheugen leek het niet te doen, ik was overgevoelig voor licht en geluid, mijn rechteroog functioneerde af en toe niet (wazig zien) en ik had voor het eerst van mijn leven migraine.

In oktober 2014, bijna een jaar na de val, werd ik door de huisarts doorverwezen naar de revalidatiearts en die constateerde een hersenkneuzing en vergeleek het met een kleine kortsluiting die niet meer te herstellen is. En mijn cap heeft mijn leven gered. Jullie kunnen je voorstellen dat dat een hele klap was. Ik heb een hersenbeschadiging opgelopen door de val van mijn paard en dit komt niet meer goed. Mijn wereld stortte een soort van in. Wat nu met de toekomst?

In januari zijn we een intensief revalidatietraject gestart bij Rijndam Revalidatie. En hier heb ik heel veel baat bij gehad. Met gesprekken en therapie heb ik handvatten gekregen om er mee om te gaan. Ik knapte er enorm van op. In de tussentijd moest ik van de arbo minder gaan werken. Eerst maar halve dagen omdat ik het simpelweg niet vol hield. Ik was kapot aan het einde van de dag, door de slechte concentratie, continu afgeleid worden, enz. Mijn werkgever werkte helaas niet of nauwelijks mee aan de re-integratie en ging er zelfs al vanuit dat ik afgekeurd zou worden. Dit was niet zo, want ik kon nog prima functioneren met wat aanpassingen. Dit leidde uiteindelijk tot pestgedrag en ging uitdraaien op een arbeidsconflict, waardoor ik besloot op zoek te gaan naar een andere baan. Dat kwam er ook nog even bij, na 8,5 jaar daar gewerkt te hebben. Een hectische tijd, alles kwam tegelijk.

Inmiddels werk ik alweer een half jaar bij mijn nieuwe werkgever en ik heb het ontzettend naar mijn zijn. Ik heb bewust een stapje terug gedaan en ben minder uren gaan werken. Ook om meer uren voor mezelf te werken. Want naast een kantoorbaan volg ik de opleiding tot dirigent en werk ik wat uren in de muziek. 1 november ben ik voor het laatst bij de revalidatiearts geweest en hij was enorm verbaasd hoe goed het met me ging. Ik ben dan ook officieel ontslagen en hij hoopt me nooit meer terug te zien

En hoe gaat het dan nu?
Uiteindelijk heeft de val ervoor gezorgd dat ik anders naar mijn leven ben gaan kijken. Ik wil vooral tevreden zijn, doen wat ik leuk vind, waar mijn hart ligt en me niet meer door negatieve mensen en energie laten leiden. En dat lukt. Ik heb een erg leuke nieuwe baan gevonden in het onderwijs bij een bestuurskantoor, iets dat ik al heel lang wilde. Mijn opleiding gaat erg goed en ik ben inmiddels meer dan een dag in de week met muziek bezig. Mijn klachten zijn er nog wel, maar veel minder. Ook stress heeft een negatieve invloed gehad op de klachten. Mijn rechteroog doet nog steeds raar als ik moe ben. Gelukkig wist de opticien daar een oplossing voor en heb ik een hele hippe bril met blauwe glazen die helpt de letters stil te zetten als ze bewegen door mijn rechteroog. Concentratie gaat steeds beter, maar blijft een aandachtspunt. Mijn kortetermijngeheugen heet tegenwoordig agenda of notitieboekje, want dat is nog steeds niet zo best. Ik schrijf alles op en dat helpt. De overgevoeligheid voor licht en geluid is ook alleen nog als ik moe ben. Ik kan vooral omgaan met de klachten, waardoor ze wel aanwezig zijn, maar niet mijn leven bepalen.

Ik heb wel bewust een stap terug moeten doen in alles. Tempo ligt wat lager, ik moet wat meer rustdagen/avonden inplannen. Maar als ik dat doe is er eigenlijk prima mee te leven. Ik merk het wel, bijvoorbeeld met autorijden. Ik kan niet met iemand praten en tegelijk lastige situaties inschatten. Dan moet ik echt even geen gesprek hebben en alleen opletten. In een drukke kamer kan ik gesprekken slecht volgen, na een bijeenkomst of verjaardag ben ik dan ook gesloopt. Dus die vermijd ik zoveel mogelijk of plan erna even helemaal niets. Mensen om me heen merken het eigenlijk niet. Ik was altijd heel vlot en snel met dingen begrijpen, verbanden leggen, acties, enz. Dat gaat nu iets minder snel, maar nog steeds snel. De psychologe bij de revalidatie gaf aan: “Als je het in moet delen naar niveaus was je iemand met HBO+ niveau en zit je nu op gemiddeld HBO. Nog steeds heel goed, daar merken de mensen die je niet heel goed kennen niets van.”

Veel mensen vragen of ik nog steeds paardrijd. Ja, dat doe ik nog steeds en ook nog steeds op dezelfde en nog steeds altijd met cap. Jim is mijn maatje, is goudeerlijk en heel betrouwbaar en hij heeft me er niet bewust afgegooid. Uiteraard heb ik hem wel door de medische molen gehaald, want hij struikelde vaker. Maar er was niets schokkends op de foto te zien en nu met goed bekappen en zelf bijvijlen struikelt hij niet meer. Natuurlijk was ik in het begin bang om te rijden en ik heb daar ook wel begeleiding voor gezocht. Zeker alleen in de bak rijden vond ik in het begin doodeng. Maar nu gaat het goed. De angst voor een misstap is weg. Ik doe het wel rustiger aan. Een flinke galop buiten gaat alleen op terrein waar oneffenheden goed te zien zijn en anders doen we dat gewoon niet. Maar behalve dat gaan we gewoon alleen op pad buiten, rijden we shows en hebben vooral erg veel plezier samen.

Gimme_Spurs schreef:

1. Voor de mensen die je niet kennen: kan je jezelf voorstellen?

Mijn naam is Susanne en ik ben 29. Ik werk als docent drama op een middelbare school in Purmerend. Bokt-gerelateerd: ik rijd Criollo Fuego bij van Gaucho hier op bokt. We rijden western (reining). Ik rijd hem 6,5 jaar bij inmiddels.

2. Wanneer drong het tot je door dat je alopecia androgenetica kon hebben?

Begin 20 merkte ik dat mijn haar dunner begon te worden. Ik dacht in eerste instantie dat het kwam door een prednisonkuur die ik had gehad toen ik 18 was. Helaas bleek dat niet het geval. Bij de dermatoloog in het ziekenhuis hoorde ik dat het Alopecia was.

3. Merk je er veel van in je dagelijkse dingen?

Gelukkig niet echt. Als mijn haar nat is valt het wel meer op. En ik moet mijn hoofdhuid insmeren met zonnebrand als ik ga zonnen. Een verbrande hoofdhuid voelt niet echt prettig... Aan het begin van het uitvallen was ik bang dat het kwam door het dragen van een cap, maar gelukkig is dat niet zo.

4. Hoe ben je tot de beslissing voor een haartransplantatie gekomen?

Ik ken iemand die bij Hair Science Institute werkt. Zij vroeg of ik een keer langs wilde komen voor een consult. Ik werd gevraagd als "model" voor het opleiden van artsen voor de kliniek. Dat scheelde best wel in de prijs. Dat heeft mij uiteindelijk doen beslissen om de behandeling te ondergaan.


5. Wil je zelf nog iets kwijt?

Ik ben superblij dat jullie mij mijn verhaal wilden laten doen. Wat ik hiermee wil bereiken is dat het taboe dat rust op alopecia wordt doorbroken. Gelukkig is er na een foto-expositie over vrouwen met Alopecia Totalis wat meer aandacht gekomen. Kaalheid wordt vaak geassocieerd met chemokuren en ziektes. Daarom is de schaamte erg groot. Ik hoop door mijn verhaal te doen, dat vrouwen met dezelfde aandoening de kracht vinden om ook naar buiten te treden en er misschien daardoor ook wat minder schaamte hebben.

Ik sta ook zeker open voor verhalen en vragen van mede-bokkers die met hetzelfde probleem zitten. Het zou tof zijn als ik iemand kan helpen!

Citaat:

De 1 aprilgrap is elk jaar weer een langverwacht en uitgedacht iets.
Wij zijn achter de schermen het evenemententeam, maar zonder de andere teammies zouden we nooit tot een mooie 1 aprilgrap komen!

De voorpret is dit jaar al vroeg begonnen. In januari werd het 1 april topic achter de schermen geopend en kon het brainstormen beginnen!
De eerste reacties bestonden vooral uit dit soort berichten:

Citaat:

Jeetje, wat gaat een jaar toch hard!

Citaat:

Ik ga er eens goed voor zitten

Citaat:

Ik gooi maar wat brainfarts in het topic

Al snel kwamen we op de beginfase van het huidige idee, de banknopjes. Omdat er in 2006 al een vergelijkbaar idee was, moest het wel iets speciaals hebben.
Toen kwam ook ineens het idee voor de Paas-puzzel bovendrijven!

Citaat:

Nu ik aan geintjes zit te denken, denk ik aan puzzels....waarom ik aan eieren denk weet ik niet, maar misschien kunnen we met Pasen iets met letters puzzelen.

Hier hebben jullie de uitwerking ook vast van meegekregen, met uiteindelijk 3 winnaars met de ondertitel Blij Bokt Ei

Goed, terug naar de banknopjes.
Soms werd er wat getwijfeld aan de haalbaarheid van de 1 april grap:

Citaat:

Klinkt in theorie erg leuk.

Na heel wat brainstormen waren we het erover eens dat er een top-post en een flop-post zouden komen, waarbij je zelf geband wordt als je op “floppost" klikt. Als je jezelf dan geband had, dan kwam je op een afgesloten forum terecht. Dat forum moest natuurlijk wel een toepasselijke naam hebben. De naam Buitenbak was volgens ons het meest passend, wie houdt er nou niet van lekker in het zonnetje buitenrijden? En daar konden we jullie in opsluiten

Uiteraard hebben we ons ook weer kostelijk vermaakt in het 1 april topic op Forumzaken: http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=25&t=1879270
Waar we jullie lekker op het verkeerde been gezet hebben met onze nutteloze hints

Het uiteindelijke idee was een team effort, de technische uitwerking lag voornamelijk in handen van Shadow0 en Bart. Zij hebben het aparte forum en de techniek achter de knoppen mogelijk gemaakt. Daarnaast heeft Jans het ontwerp van de knoppen gemaakt.

Al met al was het volgens mij een geslaagde 1 april grap!

Volgend jaar weer

Jans, Nadia en Warboel