Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-03-24 04:09

Geplaatst: 02-03-24 04:09

snuffie123 schreef:
Hoi allemaal,
Ik hoop dat ik hier even om advies mag vragen. Ik merk dat ik niet zo goed weet wat ik moet doen en enige bevestiging daarin nu erg fijn vind.

Op werk is het al ruim een jaar erg druk met opeens veel verantwoordelijkheden. Ik merk dat ik heel graag wil en goed wil doen, maar dat het me allemaal teveel is geworden.
Ik heb een lage weerstand, waardoor ik snel ziek ben. Altijd vermoeid (ik kom van werk thuis en val gelijk in slaap na het eten). Je hoeft maar boe te roepen en ik begin te huilen. En als klap op de vuurpijl merk ik de laatste tijd dat werken ook echt niet meer lukt. Ik kan me niet concentreren, krijg dus niets gedaan en raak daarvan in paniek omdat mijn to do lijstje almaar toeneemt en collega's komen vragen of hetgene wat ik moet doen al heb afgerond... daardoor nog meer paniek, huilen en niet meer willen werken. Nog minder concentratie en ik krijg mezelf niet meer rustig. Van buitenaf lijk ik vrij rustig, dat probeer ik ook uit te stralen naar de andere collega's. Want ook voor hen ik het nu erg druk en hectisch.

Werk lukt dus voor geen meter meer, maar in het weekend heb ik wel nog de energie voor een dagje dierentuin. Of een middagje naar de stad. Doordeweeks rij ik 1 x per week paard (lease). Daar ga ik wel trouw naar toe, maar het lukt me niet meer om elke week te rijden. Stal/wei uitmesten en even laten grazen aan de hand geeft me wel rust.

Ik weet nu niet wat ik hiermee moet. Het liefst zou ik me ziekmelden, maar dat ben ik niet en is ook niet de oplossing. Rond blijven lopen en niets zeggen is geen optie, want het werk moet gedaan worden en dat lukt dus gewoon echt niet. Ik durf het alleen niet tegen mijn manager te zeggen. Ik zou binnenkort promotie krijgen, maar dat is dan gelijk klaar denk ik. Hij is daar vrij hard in. Ik heb ov erigens wél vaak aangegeven dat het té druk is en er teveel op mijn bordje ligt. En ik heb ook weleens huilend naast hem gezeten, omdat ik op werk in huilen ben uitgebarsten. Maar dat heeft tot op heden nog niet veel opgeleverd.

Wat zouden jullie adviseren? Ik stond net op het punt om mijn eigen huisarts te bellen, maar wat zeg je dan? Waarvoor wil ik een afspraak maken? Omdat het me niet lukt te werken... dat voelt zo...

Lees het nog eens.

Je werkt jezelf helemaal in de bagger. Wat er nu gaat gebeuren. Ontspanning niet meer mogelijk je gaat je werk verknallen (stuit dadelijk op veel onbegrip). En als je niet naar je lijf luistert krijg je hetzelfde als het ervaringsverhaal van mama3.

Kan jou het schelen wat andere denken. Lekker boeiend. Het is je eigen gezondheid weliswaar niet zichtbaar maar je bent wel degelijk (geestelijk) ziek. Lekker spannend die promotie ook. Klinkt sowieso als een baas die je niet wilt hebben. Nul inzicht in wat er met zijn medewerkers gebeurd.

Ik heb al zo vaak burn outs in mijn omgeving gezien. Het is allemaal exact wat je omschrijft. Toch tegen gevoel in doorknallen en vervolgens heel lang uit de running.

**Geplaatst**: 02-03-24 04:12

Geplaatst: 02-03-24 04:12

Mama3 schreef:
zonnebloem18 schreef:
Ben je aangesloten bij de FNV, dan zou je hun om advies kunnen vragen. Het klinkt niet fijn zoals ik het lees en het lijkt me dat ook niet alles mag. Ik zou in elk geval juist advies inwinnen bij instanties die hier verstand van hebben.

Vooral de vraag hoe het werkt als ik ergens ga werken en dan nog betaald word door mijn huidige werkgever zit mij dwars. Ik voelde me een scoremodel ipv mens die weer opbouwd na meer dan een jaar ziek thuis.

Het zegt mij ook dat deze tussenpersoon geen ervaring heeft met werkplekken spoor 2. Het is ook gewoon een recruitmentbureau. Dan hebben ze van het spoor2 bureau geen juist profiel van mij aangeleverd.

Helaas niet lid van de vakbond.

Je kunt nog steeds lid worden van de vakbond en hulp inschakelen.

**Geplaatst**: 02-03-24 11:47

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 02-03-24 11:47

Ik heb inmiddels contact gehad met het spoor2 bedrijf. Ze waren geschrokken van hoe het contact was verlopen en hebben de recruiter geannuleerd.

Ik zoek in eigen tempo verder, mag van de BA nog kieskeurig zijn en ook solliciteren in eigen werkveld.

Voel me echt opgelucht en ben meer ontspannen. Afgelopen week weer een paar leuke vacatures gezien en gesolliciteerd.

**Geplaatst**: 02-03-24 14:09

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 02-03-24 14:09

Ik kreeg van de week van een behandelaar te horen dat het spoor twee traject helemaal niet zo heftig hoeft te zijn als veel mensen denken of soms hebben ervaren en dat je juist de ruimte krijgt om (dan al niet betaald) te gaan uitzoeken wat je wel wilt en kunt je je daar dus soms ook je voordelen mee kunt doen. Wel weer een interessante invalshoek.

**Geplaatst**: 02-03-24 14:30

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 02-03-24 14:30

Ik kom me ook even melden en meelezen.
Ik zit inmiddels 7 weken thuis van werk. Al meteen realiseerde ik me dat ik er niet in mijn uppie uit ging komen en ben ik hulp gaan zoeken. Al snel kon ik terecht bij een coach. De gesprekken zijn intens en intensief, ben benieuwd wat het me gaat brengen.

**Geplaatst**: 02-03-24 19:22

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 02-03-24 19:22

Ik heb me na het gesprek met de huisarts ziekgemeld. Volgens de huisarts horen mijn klachten bij een burn out. Ze gaf aan me in ieder geval voor 2 weken ziek te melden en verdere afspraken met de bedrijfsarts te maken. Inmiddels is dit 3 weken geleden. Afspraak met de bedrijfsarts is pas over 2 weken. Vanuit werk bieden ze me wel een psycholoog aan. Dat wilde ik ook graag. Psycholoog gaf aan dat ik voor de volgende afspraak even een keertje naar werk moet gaan. 'Gewoon om er te zijn'. Mijn manager gaf aan dat hij ook had besproken dat ik aankomende week weer ga beginnen met 3 x per week 2 a 3 uurtjes.

Ik weet niet goed wat ik er van moet vinden. Aan de ene kant gaan de weken erg langzaam door het niets doen. Aan de andere kant krijg ik ook gelijk weer stress en begin in een beetje in paniek te raken bij het weer naar kantoor moeten gaan.

Het voelt toch als best snel... ik heb me nu voorgenomen het te proberen, maar wel echt mijn grens aan te geven als het niet gaat.

Ik merk dat ik toch te snel alweer denk dat het prima gaat, maar zodra ik wat ga doen ik daarna weer doodmoe ben en erg emonioneel.

Ik ben benieuwd hoe dit bij jullie ging? Het voelt erg snel en een beetje beklemmend.

**Geplaatst**: 02-03-24 19:49

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 02-03-24 19:49

Tot je bij de bedrijfsarts bent geweest zou ik niks doen. Jouw leidinggevende is niet bevoegd om voor jou een opbouwschema te bepalen. Meewerken aan een koffiemoment is altijd goed en als je er achter staat mag opbouwen altijd, maar wel in goed overleg. Meestal begin ik met 2x2 uur passende taken (geen klantcontact bijvoorbeeld).

**Geplaatst**: 02-03-24 19:50

Geplaatst: 02-03-24 19:50

Je manager heeft besloten dat je weer 3x 3 uur gaat werken? Zo werkt het helaas niet.

Je bent ziekgemeld en dat blijf je voorlopig. Ik zou die twee weken tot de afspraak met de bedrijfsarts gewoon afwachten en het advies van de psycholoog volgen om 1x even op kantoor te zijn. Dan kun je mooi bij je werkgever of leidinggevende aankaarten dat je hulp krijgt en hun adviezen wil opvolgen en verder doe je even een koffietje met collega's en dan weer naar huis. Dan kun je thuis voelen hoe belastend dat geweest is en op basis daarvan weer de vervolgstap bedenken.

Goed hoor dat je de stap naar de huisarts en psycholoog hebt gemaakt! En fijn hun adviezen volgen en bij alles nagaan of het nog goed voelt. Jij bepaald uiteindelijk, niemand anders!

Vaak besluiten werkgevers of bedrijfsartsen dat je eerst je volledige werkweek halve dagen gaat draaien maar ik heb tot nu toe nog nergens gehoord dat dat echt goed heeft uitgepakt. Meestal bij een echte forse burnout begin je met 1 of hooguit 2 dagen 1 a 2 uurtjes en bouw je dat langzaam uit. Dat klinkt heel weinig maar het is wel nodig om jezelf te resetten vanaf een laag instappunt.

**Geplaatst**: 02-03-24 22:37

Geplaatst: 02-03-24 22:37

snuffie123 schreef:
Ik heb me na het gesprek met de huisarts ziekgemeld. Volgens de huisarts horen mijn klachten bij een burn out. Ze gaf aan me in ieder geval voor 2 weken ziek te melden en verdere afspraken met de bedrijfsarts te maken. Inmiddels is dit 3 weken geleden. Afspraak met de bedrijfsarts is pas over 2 weken. Vanuit werk bieden ze me wel een psycholoog aan. Dat wilde ik ook graag. Psycholoog gaf aan dat ik voor de volgende afspraak even een keertje naar werk moet gaan. 'Gewoon om er te zijn'. Mijn manager gaf aan dat hij ook had besproken dat ik aankomende week weer ga beginnen met 3 x per week 2 a 3 uurtjes.

Ik weet niet goed wat ik er van moet vinden. Aan de ene kant gaan de weken erg langzaam door het niets doen. Aan de andere kant krijg ik ook gelijk weer stress en begin in een beetje in paniek te raken bij het weer naar kantoor moeten gaan.

Het voelt toch als best snel... ik heb me nu voorgenomen het te proberen, maar wel echt mijn grens aan te geven als het niet gaat.

Ik merk dat ik toch te snel alweer denk dat het prima gaat, maar zodra ik wat ga doen ik daarna weer doodmoe ben en erg emonioneel.

Ik ben benieuwd hoe dit bij jullie ging? Het voelt erg snel en een beetje beklemmend.

Niet doen! Net als mijn voorganger al zei je manager heeft niks te zeggen. Niet mee instemmen. En wat is er op de werkvloer veranderd waardoor je niet meer in deze situatie komt? En ben je er zelf al aan toe. Lijkt me niet als je bij gedachte al in huilen uitbarst. Veel te veel stress. Eventjes afstand van de werkvloer lijkt me verstandiger ontstressen. Dat heeft echt wel tijd nodig en begeleiding. Net of je na drie weken het contact met je collega’s kwijt bent wat een bullshit. De gemiddelde vakantie duurt langer. Weet je zeker dat het een psycholoog is waar je mee spreekt en geen maatschappelijk werker of een ingevlogen coach en onafhankelijk van het bedrijf waar je voor werkt? Binnen 3 weken een psycholoog is namelijk hoogst uitzonderlijk? Tijd om wat meer aan jezelf te denken en wat harder te zijn.
Lekkere die manager van je wil je daar wel voor werken. Die weet dondersgoed hoe het werkt.

**Geplaatst**: 01-05-24 14:20

Geplaatst: 01-05-24 14:20

Hoi ik meld me weer even..

Ik baal even van mezelf... ik probeer weer wat stappen te zetten in mijn leven, zoals weer solliciteren naar een betaalde baan. Ik wil echt graag weer dat zelfvertrouwen terugkrijgen nadat ik een periode onbetaald werk onder mijn niveau heb gedaan. Ik heb zelfs een beetje een depressie gekregen omdat ik nergens meer plezier uit haalde in mijn leven afgelopen jaar..

Maar nu dat ik bezig ben met dat solliciteren etc krijg ik toch veel paniek en migraine aanvallen.. misschien moet ik het ook maar gewoon accepteren en er doorheen, want ik weet dat de stap naar betaald werk sowieso even pittig kan zijn.. ik wil zo graag weer dat plezier terug in het werken.

Maar voor nu echt even niet fijn om op de bank te liggen met vlekken voor mijn ogen.. het proces van het accepteren is erg lastig

**Geplaatst**: 01-05-24 14:50

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 01-05-24 14:50

Heftig hoor! Paniekaanvallen en migraine van solliciteren is echt wel pittig en niet iets om doorheen te pushen. Blijf aan jezelf denken in ieder geval. :(:)

Lastig ook dat je normaal in deze situatie bij betaald werk na een jaar in een tweede spoor zou komen en nog deels betaald verder kunt proberen.. En er dan langzaam een belastbaarheidsonderzoek bij komt. Geen idee hoe dat zit als je nu momenteel niet werkt eigenlijk..

Maar nogmaals: denk aan jezelf en ziek is ziek en push jezelf niet door je eigen grenzen heen omdat het even lastig hoort te zijn. Zoiets hoort niet en zolang je ergens last van hebt zit daar je acceptatie meer in dan accepteren dat het maar lastig is.

Ik weet niet hoe lang je inmiddels al onderweg bent, maar zou er nog wat onderliggends kunnen spelen anders dan overspannenheid? Ik weet dat ik nu weer een hele medische molen inga omdat er weinig verbetering is en ze nu toch iets heel anders vermoedden.

**Geplaatst**: 01-05-24 15:09

Geplaatst: 01-05-24 15:09

Celebi schreef:
Heftig hoor! Paniekaanvallen en migraine van solliciteren is echt wel pittig en niet iets om doorheen te pushen. Blijf aan jezelf denken in ieder geval.

Lastig ook dat je normaal in deze situatie bij betaald werk na een jaar in een tweede spoor zou komen en nog deels betaald verder kunt proberen.. En er dan langzaam een belastbaarheidsonderzoek bij komt. Geen idee hoe dat zit als je nu momenteel niet werkt eigenlijk..

Maar nogmaals: denk aan jezelf en ziek is ziek en push jezelf niet door je eigen grenzen heen omdat het even lastig hoort te zijn. Zoiets hoort niet en zolang je ergens last van hebt zit daar je acceptatie meer in dan accepteren dat het maar lastig is.

Ik weet niet hoe lang je inmiddels al onderweg bent, maar zou er nog wat onderliggends kunnen spelen anders dan overspannenheid? Ik weet dat ik nu weer een hele medische molen inga omdat er weinig verbetering is en ze nu toch iets heel anders vermoedden.

Ik doe nu zo'n 8 maanden vrijwilligerswerk.

Maar ik merk dat ik daar geen voldoening of plezier meer uit haal.

Maar er spelen nog wel klachten, vooral juist angst om weer stappen te malen. Ik weet dat het doorbreken van die angst me juist een meer voldaan en blij gevoel kan geven.

Juist van niks doen/geen stappen zetten voelde ik me heel depressief.

Maar die twee dingen staan wel echt tegenover elkaar

het is beide niet leuk.

**Geplaatst**: 01-05-24 21:23

Geplaatst: 01-05-24 21:23

Lastige combinatie hoor.. Ik zou denken dat je het beste bij jezelf kunt gaan graven naar wat je graag wilt (in werk, maar ook daar omheen) en om een doel voor jezelf te stellen en daar in kleine stapjes naartoe te gaan werken. Dan heb je duidelijke dingen om te behalen waar je ook zelf de motivatie achter kunt zoeken, maar dat kun je dan wel in zulke kleine stapjes doen dat het behapbaar blijft en je geen extra spanning ervan krijgt.

**Geplaatst**: 01-05-24 21:55

Geplaatst: 01-05-24 21:55

Het is ook niet niks Fearn deze vervolgstap. De stress die daarbij komt kijken komt bovenop de stress en adrenaline die al in je lijf zit.

Deze stap naar betaald werk vraagt gewoon veel energie. Je lijf heeft heeft tijd nodig om daaraan te wennen.

Probeer wat ademhalingsoefeningen te doen en wat te ontspannen gedurende de dag.

Ik ben ook aan het solliciteren en dat is gewoon een heel intensief traject. Daar moet je je echt niet in vergissen. Ik herken jouw klachten, ik heb ook veel vaker hoofdpijn en oogmigraine. Ik probeer zelf meer ontspanningsmomenten op de dag te nemen, ademhalingsoefeningen op het toilet, eerder naar bed en drink meer water.

Zorg goed voor jezelf, het is een nieuwe fase..

**Geplaatst**: 01-05-24 22:02

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 01-05-24 22:02

Lieve reacties, dank jullie wel

Ik weet wel een beetje wat ik wil qua werk. Ik heb een bepaald vakgebied waar ik heel enthousiast van word. Maar ook in dat enthousiasme kan ik soms mijn eigen grenzen over gaan.

En ik vind het stukje open zijn tegenover een (nieuwe) werkgever lastig. Bij een vrijwilligersbaan zijn ze op de hoogte van de klachten die je hebt; maar tegenover een werkgever geef je liever niet alles bloot. Dan gaan ze misschien twijfelen of je wel geschikt bent. Maar ik zou graag ergens de kans krijgen.

Ja, in deze fase extra belangrijk denk ik om meer ontspanning in te plannen. Vaak ga ik juist meer afleiding zoeken/dingen uitstellen, maar daarvan ontspan ik niet echt. Thanks, ik neem het mee

**Geplaatst**: 01-05-24 22:20

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 01-05-24 22:20

Heftig Fearn, denk goed aan jezelf!
Ik lees het zo snel even niet terug, maar heb je een partner? Hier speelt er momenteel ook weer erg veel, en ik ben zo blij met mijn vriend, met wie ik dan in de avond even wat kilometers kan wandelen. Dat brengt echt wel rust.

Er gaat bij mij veel veranderen, en daar kan ik nou net niet mee omgaan. Mijn stal stopt ermee eind dit jaar. Ik run al 15 jaar een pensionstal, en straks heb ik gewoon weer een baan en mijn paarden in pension. Ik merk dat ik het echt heel erg moeilijk vind om te schakelen. Die burn-out van vorig jaar werkt hier niet echt aan mee, mijn gedachten vliegen alle kanten op. Maar dan heb ik gelukkig mijn lieve vriend die dat goed aanvoelt.

**Geplaatst**: 02-05-24 23:14

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 02-05-24 23:14

@Fearn; herkenbaar hoor of je het ter sprake moet brengen of niet. Ik vind dat ook met brieven zo, laat ik een 'gat' vallen in mijn cv of niet.

Na 15 afwijzingen heb ik volgende week mijn eerste sollicitatie gesprek. En wat doe en zeg ik dan? Speel ik open kaart en laat ik mij door mijn werkgever detacheren en ga ik in dienst na de datum van 104 wkn ziek. Of zeg ik niks, neem ik gewoon ontslag en hoop ik dat ik in een andere omgeving weer helemaal opbloei en het werk aan kan.

Ik vind het nog lastig.

Ik wil aan de ene kant niet dat dit aan mij kleeft bij een nieuwe werkgever of dat het mij. Kans verkleint. Aan de andere kant, wat als ik niks zeg en burnout per toeval een keer ter sprake komt in een gesprek en ik er dan als ervaringsdeskundige over spreek.

Het voelt alsof je moet liegen of meer kans te maken op de baan.. Dat past zo niet bij mij.. Ik wil het niet, maar ik wil de baan wel heel graag..

**Geplaatst**: 02-05-24 23:16

Geplaatst: 02-05-24 23:16

Wat dijn Utixo dat je steun hebt aan je partner. Dat geluk heb ik niet. Hij heeft geen begrip, geen idee, kan zich ook niet verplaatsen in een ander en dat maakt het een eenzaam proces. Ook geen hulp of steun van collega's omdat ik zelf op HR werk.