Geplaatst Een klein verhaaltje vooraf om te begrijpen waarom we zo blij zijn
Arsen is een 11 jarige Wielkopolski ruin van 1.67m. Niet bijzonder in zijn prestaties, een afgedankte dekhengst die we als echte penny's uit Polen hebben gehaald om hem van de slacht te redden. Een geweldig recreatie/familie paard waar we heel veel plezier aan hebben beleefd.
Helaas kregen we 2 jaar geleden te horen dat eigenaresse Alke (26 jaar) MS heeft en nogal snel achteruit gaat en wellicht binnenkort in een rolstoel komt. Tja, dan doe je niets meer met je paard natuurlijk. Momenteel kan ze nog een beetje rondstappen en genieten van verhalen van haar bijrijdster, maar leuk is anders.
Arsen moest voor de koets hadden we besloten. Dus tuig en marathonwagen gekocht, koetsiersbewijs gehaald en even het paard ingespannen...............dachten we. Nou, dat viel vies tegen, ondanks al het werk vooraf wat we hadden gedaan als longeren met dubbele lijnen, erachter lopen en slepen van pallets. Inspannen lukte wel, maar bij het aantrekken ging hij steigeren en liet zich vallen. Maar met veel geduld hebben we het in februari van dit jaar opnieuw geprobeerd en nu rijden we heerlijk met paard en wagen door het dorp.
februari 2007 erachter lopen, laten reageren op de stem
lekker zwaar door de modder rennen
volgende stap was inspannen en kijken of hij de kar wilde trekken
geen probleem, zolang je er maar voor bleef lopen om te zeggen dat het niet eng was
en dan in maart voor het eerst op de bok
geen enkel probleem meer, wel graag in draf, dat is wat lichter te trekken
en dan de lijnen overgeven aan een ander om te kijken of dat ook goed gaat
april 2007
en voor het eerst de weg op, nog wel een rustig boerenpad om mee te beginnen
mei, een week geleden. Meer druk op de lijnen, meer overgangen en krappe wendingen oefenen.
en hoe zat dat ook al weer met Achenbach
stil laten staan, ook niet onbelangrijk
en in gepast setje om niet onder te doen bij de dressuurruiters
en uiteindelijk het dorp in en het drukke industrieterrein over om zoveel mogelijk "enge" dingen tegen te komen.
Eerlijk gezegd is Arsen allang verkeersmak, maar sinds vorige week dan eindelijk ook zijn koetsiers
Volgende keer gaan we het duingebied in.
ik ga helemaal blozen van de complimentjes. Maar evengoed heel blij met het paard. Fijn dat hij het zo goed op wil pakken en er ook plezier aan beleefd.
