Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-12-23 14:54

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 13-12-23 14:54

Soms kan een opbouw schema snel gaan. Als het goed gaat gaat het goed natuurlijk. Geen beren op de weg proberen te zien die er nog niet zijn want dat geeft extra stress.

Neemt niet weg dat het wel flink snel is.. Is dat niet bespreekbaar?

**Geplaatst**: 14-12-23 19:06

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 14-12-23 19:06

Ik begeleid zelf mensen in het 2e spoor en hanteer daar altijd een opbouwschema van meerdere weken dezelfde uren i.p.v. elke week meer uren. Maar dan zijn de urenopbouw stappen wel vaak groter. Zo kan iedereen weer even wennen aan het aantal uren.

Dus bijvoorbeeld.
Week 1 tm 3: 3 X 2 uur
Week 4 tm 6 3 X 4 uur
Etc.

En mocht je merken dat het aantal uren even het maximum is dan blijf je een week langer op dat aantal uren.

Op die manier werk ik. Sterkte!

**Geplaatst**: 14-12-23 19:49

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 14-12-23 19:49

Nou, toch alweer een dag ziek momenteel.. Het feit dat ik ergens 'moet' zijn (concert, werk ding, tandarts) bleek heel veel en sinds gisteravond ben ik dus weer beroerd. Ik hoop zo dat ik naar het concert kan maar ik ben bang van niet. Zo zonde..

**Geplaatst**: 15-12-23 00:34

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 15-12-23 00:34

Wat jammer Celebi... Levert het "moeten " nog zoveel druk op dat je daar ziek van word?

Wat je moet niet naar het concert he, je mag erheen.. Gewoon als je zin hebt om erheen te gaan en iets te vieren maar er gebeurd niks als je niet gaat.

Misschien helpt hem om alleen al het woord moet te vermijden en te vervangen door ik mag of ik wil of ik kan..

Sterkte

**Geplaatst**: 15-12-23 00:42

Geplaatst: 15-12-23 00:42

PPPeet schreef:
Ik begeleid zelf mensen in het 2e spoor en hanteer daar altijd een opbouwschema van meerdere weken dezelfde uren i.p.v. elke week meer uren. Maar dan zijn de urenopbouw stappen wel vaak groter. Zo kan iedereen weer even wennen aan het aantal uren.

Dus bijvoorbeeld.
Week 1 tm 3: 3 X 2 uur
Week 4 tm 6 3 X 4 uur
Etc.

En mocht je merken dat het aantal uren even het maximum is dan blijf je een week langer op dat aantal uren.

Op die manier werk ik. Sterkte!

Dank voor de toelichting.

Mijn schema is wk 1 en 2 2x4u
Wk 3 en 4, 3x4, wk 5 en 6 4x4, wk 7 en 8 4x5u en dat volgt elke 2 wkn op (4x6, 4x7, 4x8)

Dat zou betekenen dat ik na 15 mnd herstellen binnen 3 maanden weer op mijn oude niveau zit terwijl ik nog wel beperkingen heb, ook in mijn dagelijkse dingen ..

Ik ga het ervaren. Ik heb vandaag wel afgesproken dat ik ook langer op x aantal uren kan blijven hangen wanneer ik die week ervoor klachten ervaarde en dat we het opbouwschema ook tussentijds nog kunnen laten aanpassen in gesprek met de ba. Dat geeft wel rust.

**Geplaatst**: 15-12-23 00:42

Geplaatst: 15-12-23 00:42

Ik heb helaas een terugval gehad begin december. Doordat ze mij veel te veel inplannen qua werk en de roostermaker niet luisterd naar mijn leidinggevende. Toen zou ik hulp krijgen maar ook dat ging niet door dus sta alsnog helemaal nergens. Vervolgens werd ik ziek en daardoor nu 12 dagen vrij en dan hoef ik volgende week nog maar 3 dagen te werken dit jaar en dan heb ik een weekje vakantie. Gelukkig heb ik in januari een heel erg fijn rooster dus daar kijk ik wel heel erg naar uit!
Dus eigenlijk een gelukje dat ik nu ziek werd waardoor ik een beetje bij kan komen.

**Geplaatst**: 15-12-23 01:41

Geplaatst: 15-12-23 01:41

Mama3 schreef:
Wat jammer Celebi... Levert het "moeten " nog zoveel druk op dat je daar ziek van word?

Wat je moet niet naar het concert he, je mag erheen.. Gewoon als je zin hebt om erheen te gaan en iets te vieren maar er gebeurd niks als je niet gaat.

Misschien helpt hem om alleen al het woord moet te vermijden en te vervangen door ik mag of ik wil of ik kan..

Sterkte

Dankjewel! Ja daar zit 'm de crux wel inderdaad. Het lastige is dat ik er juist heel graag heen wil. Net als het werk uitje vandaag. Maar met hoe ik me vandaag voelde kon ik alleen maar onder een dekentje liggen omdat ik ziek, zwak en misselijk was. En hoe graag ik morgen dan ook wil, en ik weet dat het niet moet, maakt het wel dat als ik zo ziek ben ik gewoonweg niet kan gaan en daar baal ik dan nog 4x extra van. Juist omdat ik het zo graag wil. En het kost vreselijk veel geld om zomaar voorbij te laten gaan.

Maar inderdaad, ik heb dit tegenwoordig dus ook met het inplannen van dressuurlessen of het afspreken met vrienden. Het feit dat mijn lichaam niet meer zo betrouwbaar fit is als voorheen maakt dat ik veel moet afzeggen en dat maakt weer dat ik niks meer durf te plannen. Vervelende cirkel.

Gelukkig gaat het al weer iets beter hoor. Traject is niet voor niks nu over. Van elke dag ziek naar om de dag ziek naar soms een dag (of een paar) ziek is natuurlijk alweer een groot verschil. De onbetrouwbaarheid van wanneer ik me goed voel en wanneer opeens niet maakt het alleen vreselijk ingewikkeld.

-O-

**Geplaatst**: 15-12-23 12:45

Geplaatst: 15-12-23 12:45

Celebi schreef:
Nou, toch alweer een dag ziek momenteel.. Het feit dat ik ergens 'moet' zijn (concert, werk ding, tandarts) bleek heel veel en sinds gisteravond ben ik dus weer beroerd. Ik hoop zo dat ik naar het concert kan maar ik ben bang van niet. Zo zonde..

Ik herken het heel erg. Wij hadden lang geleden al onze droom wintervakantie geboekt naar Noorwegen, noorderlicht zien. Kerst en oud en nieuw daar vieren. Maar nu ik in mijn burn out zit vind ik het heeeeel erg moeilijk. Eerst wilde ik het afzeggen, maar met behulp van mijn therapeut hebben we er naartoe gewerkt dat ik er naar uit ben gaan kijken. Tuurlijk heb ik nog steeds angst en stress, maar ik zie het ook als een mega grote overwinning.
Ga je met andere vrienden naar het concert? Misschien kun je dan aangegeven dat je het moeilijk vind en als jij aangeeft dat je weg wil, dat ze die keuze accepteren? Dat je aangeeft hoe jij je voelt en hoe lastig het nu nog voor je is. Ik denk dat niet gaan meer teleurstelling zal geven. Ga er heen, al is het maar 1 nummer. Dan heb je het in ieder geval geprobeerd.
Heb je een therapeut of coach waar je terecht kan? Waar je dit misschien kan bespreken?

**Geplaatst**: 15-12-23 13:36

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 15-12-23 13:36

Nee helaas niemand meer waarmee ik kan praten nu. Dat traject is echt net voorbij. Wat op zich logisch is, want als ik me goed had gevoeld zoals vorige week had ik staan springen om te gaan. Nu lukt even naar stal al niet dus dan is een concert ook wel een lastig verhaal.

Zou heel graag willen gaan, maar alleen al een uur in de auto aan reistijd vind ik heftig, laat staan de drukte, rijen, harde muziek. En de file om weer naar huis te komen. Dat is niet prettig als je continu misselijk en moe bent. -O-

Ach, ik ga het zien vanavond. Eerst nog even proberen om mn paard te voorzien van eten en een schone stal.

**Geplaatst**: 15-12-23 17:45

Geplaatst: 15-12-23 17:45

Heel eerlijk, als je niemand hebt om op terug te vallen en je je al zo moe en rot voelt en je ook nog in je eentje daar heen moet rijden. Niet gaan! De drempel is dan echt te hoog voor nu. Dan is autorijden al een drempel en kom je daar al helemaal overprikkeld aan.
Je moet even voor jezelf kiezen. Stapje terug. Rustig aan, kijken wat wel lukt. Als naar stal gaan al een struggle is, dan zou ik dit soort grote dingen nog even laten. Hoe zonde dat ook is. Je lichaam en brein zullen je dankbaar zijn!

**Geplaatst**: 15-12-23 17:50

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 15-12-23 17:50

Nee ik ga wel met mijn vriend hoor! Die rijdt. Scheelt wel. Anders had ik echt niet de auto in gestapt. Niet veilig voor mezelf en mijn mede weggenoten.

Verder dus ook geen druk van andere mensen of wat dan ook. Ik hoop zo dat het lukt!

**Geplaatst**: 15-12-23 17:54

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 15-12-23 17:54

Oooh sorry! Dat had ik niet goed begrepen. Ik dacht dat je in je uppie daar heen moest 8)7

.
Fijn dat je niet alleen gaat, dat maakt denk ik een heel groot verschil. Komt goed, blijf goed naar je lichaam luisteren. Gaat het goed, mooi, dan heb je het concert als beloning. Gaat het niet goed, ja dan is dit een leermoment dat het even te veel van het goede was. Wat er ook gebeurt, het is oké. :(:)

Dikke knuffel!

**Geplaatst**: 15-12-23 20:57

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 15-12-23 20:57

Dank jullie voor het luisterende oor en motiverende woorden! As we speak heb ik het gered en tel ik nog 30 minuutjes af voor aanvang van het concert. $*\o/*$

Voor de terugweg ligt er een kussen in de auto, kan ik bijslapen. _O-

**Geplaatst**: 16-12-23 01:04

Geplaatst: 16-12-23 01:04

Celebi schreef:
Dank jullie voor het luisterende oor en motiverende woorden! As we speak heb ik het gered en tel ik nog 30 minuutjes af voor aanvang van het concert. $*\o/*$

Voor de terugweg ligt er een kussen in de auto, kan ik bijslapen.

Oh wauw, wat ben ik blij voor jou. Kan zo met je meevoelen. En soms helpt het om toch te gaan ondanks de weerstand en heb je het toch leuk en zo zet je een energienemer om in een energiegever. Superfijn dat je het hebt aangedurfd. Je mag echt heel trots op je zelf zijn.

Het kan helpen om dit tegen jezelf hardop te zeggen terwijl je in de spiegel kijkt, dan maakt het nog een extra geluksgevoel aan en ervaar je het nog positiever.

Ik hoop dat je ondanks vermoeidheid, niet fit wel enorm hebt genoten.

**Geplaatst**: 16-12-23 01:19

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 16-12-23 01:19

Onwijs genoten! Echt een aantal liedjes ook die op mijn lijf geschreven waren nu.

En nog een oudere vrouw boos gemaakt omdat ze graag mijn plek wilde hebben omdat ze wat slechter ter been was. Echter was de plek toevallig perfect voor mij. Had heel goed zicht en bovendien kon ik makkelijk snel de zaal uit vanwege het gangpad. Heb ik ook een paar keer gedaan. Voelde me een beetje banketstaaf, maar aan de andere kant ook wel trots dat ik ook voor mezelf en hetgeen wat ik op dat moment erg nodig had. Plus, ik zei al tegen haar dat ze het vast niet ging waarderen als ik elke keer op wilde staan. Zag ze het probleem dan weer niet van in.

**Geplaatst**: 16-12-23 18:46

Geplaatst: 16-12-23 18:46

Wauw super Celebi! Dat moet echt een enorme boost geven! Echt heel knap. En helemaal goed dat je je grenzen aangeeft bij die vrouw en dat je bij je standpunt bent gebleven. Heb je ook een goede nacht gehad daarna? Je zult vast moe zijn vandaag. Maar wel voldaan moe hoop ik

**Geplaatst**: 18-12-23 14:09

Geplaatst: 18-12-23 14:09

Ik heb helaas weer terugval in mijn angst en paniek. Vorige week had ik een hele intensieve week qua therapie en daar kwam ineens een weggestopt trauma naar boven. Ik heb daar 8 kaar lang met niemand over gesproken. Dus niet zo gek dat het er een keertje uit moest.
Ik baal ontzettend, want het ging juist zo goed. Nu voelt het alsof ik weer terug bij af ben.
Daarnaast gaan we dus op vakantie donderdag. Twee weken naar Noorwegen. Ik kijk uit naar een andere omgeving, maar aan de andere kant wil ik me ook niet zo klote voelen de hele tijd. Ik heb gelukkig veel steun van mijn vriend en ouders. Maar ik zit weer even in de put. De gedachte aan werk maakt me nu ook benauwd. Ik ben de controle een beetje kwijt en dat voelt heel naar.

**Geplaatst**: 18-12-23 14:19

Geplaatst: 18-12-23 14:19

Pippa13 schreef:
Ik heb helaas weer terugval in mijn angst en paniek. Vorige week had ik een hele intensieve week qua therapie en daar kwam ineens een weggestopt trauma naar boven. Ik heb daar 8 kaar lang met niemand over gesproken. Dus niet zo gek dat het er een keertje uit moest.
Ik baal ontzettend, want het ging juist zo goed. Nu voelt het alsof ik weer terug bij af ben.
Daarnaast gaan we dus op vakantie donderdag. Twee weken naar Noorwegen. Ik kijk uit naar een andere omgeving, maar aan de andere kant wil ik me ook niet zo klote voelen de hele tijd. Ik heb gelukkig veel steun van mijn vriend en ouders. Maar ik zit weer even in de put. De gedachte aan werk maakt me nu ook benauwd. Ik ben de controle een beetje kwijt en dat voelt heel naar.

Je bent zeker niet terug bij af!! Helaas is herstel gewoon niet 1 rechte lijn naar boven en hoort en af en toe een dip bij. Het zou ook raar zijn als je na de intensieve sessie van vorige week nergens last van hebt toch?

Doe het stap voor stap, vraag 1 ding van jezelf op een dag (bijvoorbeeld even werken voor zover dat lukt) en geef er maar aan toe voor de rest. Niet meteen denken dat je het niet kan, denk; dit hoort erbij en het mag er even zijn. "Weer even oefenen met deze gevoelens" Dat helpt beter dan te zeggen dan dat je de controle kwijt bent, dat ben je niet. You got this, als het lukt naar Noorwegen en plan veel tijd voor jezelf in.

**Geplaatst**: 18-12-23 14:39

Geplaatst: 18-12-23 14:39

Ik vind het lastig om alles neer te zetten, maar ik herken zo ontzettend veel van jullie verhalen. Deze zomer kwam voor mij de klap, ik stond non stop, 7 dagen per week, aan. Heb een pensionstal met 40+ paarden, een dochter, een fijne relatie, werk nog in de zorg, geef lessen en daarnaast probeer ik nog een sociaal leven te onderhouden en mijn eigen paarden te trainen.

Ik maakte ook weken van 80 uur minimaal. Heb een paar traumatische ervaringen opgedaan en ben door gegaan. Deze zomer kwam de klap, tijdens een dansoptreden van mijn dochter zat ik in de zaal, dec lichten gingen uit, en ik raakte in paniek. Gelukkig was mijn vriend ook mee en is hij de meest fantastische vriend ooit, maar wat een hel was dat. Helaas is het daar alleen maar begonnen, de rest van dat weekend heb ik afwisselend doorgebracht tussen paniek, angst en huilbuien. Ik kon niets meer, echt helemaal niets meer.

De maandag kon ik terecht bij de huisarts, daar heb ik trillend in de wachtkamer gezeten tot ik aan de beurt was. Hier heb ik kalmeringsmiddelen meegekregen en een verwijzing naar de paktijkondersteuner. De kalmeringsmiddelen waren fijn, maar zodra deze uitgewerkt waren raakte ik weer serieus in paniek. Ik ben toen redelijk snel bij de psycholoog in behandeling genomen en daar is EDMR opgestart. Helaas bleek het teruggaan naar de gebeurtenis voor mij te heftig, en triggerde dit mijn paniek. 2 maanden na de eerste instorting, ging ik weer. Ik heb 2 weken op bed gelegen, durfde er niet meer uit, kon niets meer, en heb alleen liggen huilen en paniek gehad. Ik ben aan de hand van mijn vriend een blokje om met de hond gegaan, maar dat was ook geen doen. Met Oxazepam op ging het redelijk, ik wilde dit echter niet te lang moeten slikken.

Uiteindelijk ben ik met spoed bij de psychiater aangemeld voor medicatie. Ik slik nu Buspiron en heb Oxazepam zo nodig. De eerste weken waren een ramp, maar het was bekend dat dit even doorbijten zou zijn. Na 2 weken voelde ik langzaam verbetering en inmiddels ben ik 80% van de tijd weer opgelucht, en voel ik me vederlicht en kan ik weer veel meer aan. Ik ben er nog niet, zal denk ik ook nooit meer de oude worden, maar wat een opluchting is het om jezelf weer beter te voelen. En wat kan paniek intens zijn.

Het is echt een goede waarschuwing geweest, en het heeft er ook voor gezorgd dat ik nu anders in het leven sta, en in mijn functie als pensionstalhoudster. Niet iedereen vind dit even leuk, ik ben namelijk veel egoïstischer geworden en zeg veel sneller "dit is wat het is, als het je niet bevalt is daar de deur", maar het is wel iets wat nodig is momenteel. Ik geef nog rustig aan weer wat les en geniet weer van de dingen die ik doe. Ik ben er nog niet, maar ik voel me echt veel beter dan ik mezelf in jaren heb gevoeld.

Overigens loop ik ook al 2 jaar met rug en beenklachten, waarbij er pas 2 maanden terug een mri is gemaakt. Hier kwam duidelijk uit naar voren dat er een hernia zit en dat ik geopereerd moet worden. Het blijkt dus dat chronische pijnklachten angst en paniek kunnen triggeren. Dus ik hoop dat een operatie de laatste 20% wegneemt.

**Geplaatst**: 18-12-23 18:02

Geplaatst: 18-12-23 18:02

Ik herken mijzelf ook in jouw verhaal Utixo. Wat knap dat je dit hier ook durft te delen! Ook ik durfde mijn bed niet uit. Vanochtend ook even niet, maar eenmaal uit bed merk ik dat het beter gaat. Het is heel naar wat angst en paniek met je brein en lichaam kunnen doen. Wat mij heel erg heeft geholpen (en nog steeds) zijn de audio therapie sessies van Geert Verschraeve (angstaanpakken.com). Dat is een Belgische meneer die ervaringsdeskundige is op paniek en angst en op hele normale manier je af gaat helpen van de angst en paniek, pleinvrees en paniekaanvallen. Alles op eigen tempo. En wat vooral fijn is, je hoeft er je huis er niet voor uit. En je hoeft ook niet tegen een persoon te praten. Je leert welke 'wapens' je in kan zetten tegen paniek en angst en hoe je bij de kern komt.

Een operatie is ook heel erg spannend. Ik hoop dat het voor jou opluchting geeft en dat dit de pijnklachten kan verminderen.

**Geplaatst**: 18-12-23 20:09

Geplaatst: 18-12-23 20:09

Ik zal er eens naar kijken, dank je wel. Voor nu volg ik het mindfullness programma en ben ik heel comfortabel met de medicatie. Wat me vooral opbreekt op het moment zijn de korte, gebroken nachten. Ik wordt wakker van de pijn, en ga dan toch liggen malen. Over de meest idiote dingen, maar ik heb mijn gedachtes niet meer op orde. Vannacht bijvoorbeeld maakte ik me ontzettend druk over hoe ik de kerstcadeaus ging inpakken. Ik maak geen grapje. Het lijkt wel of ik nu alle paniek en stress die ik overdag had, er in de nacht uit laat komen, alleen dan zonder echt in paniek te raken.

Maar goed, ik ben er ook nog niet, ik ben alleen een heel groot stuk verbeterd. Ik heb vanochtend de huisarts gebeld om te kijken of ik toch betere pijnstillers kan krijgen, ik wil mijn Tramadol nu niet slikken icm deze medicatie. Zou de Tramadol echt werken heb ik het ervoor over, maar die werkt ook maar minimaal. De huisarts verwees me echter door naar de pijnpoli/neuroloog omdat ik daar nu onder behandeling ben, opzich logisch. Echter is de arts er vrijdag pas weer. Dus ik moet nog zeker deze week even door zien te komen.

Wat wel opvalt is dat ik veel minder overdag op bed lig. Het afgelopen jaar moest ik echt tussen de middag even liggen, omdat ik het anders niet vol hield. Achteraf gezien is dat waarschijnlijk al een waarschuwing geweest. Inmiddels ga ik door tot een uur of 19/20. Wel op halve kracht! En ik bewaak mijn grenzen. Vorig weekend heb ik toch ongemerkt iets teveel gas gegeven toen ik me goed voelde, en toen ging om 14u het lampje uit en was ik heel duizelig. Het verschil is dat ik daar nu naar luister, alles cancel en rust neem.

Het enige wat ik echt heel vervelend vind is dat ik geen zin heb om te rijden. Mijn paarden komen niets te kort, en ik kan met die pijn momenteel ook echt niet rijden, maar ik zou het wel willen missen. Dit voelt zo fout. Ik heb het hier met een goede vriend over gehad, hij is een fantastisch drummer. Ook hij kampt met mentale problemen. Hij gaf aan dat hij deze periodes ook heeft, zijn drumstel dan niet aanraakt, maar dat het uiteindelijk altijd weer terug komt. Daar hopen we dan maar op. Ik heb niet alles terug gelezen, maar komt dit jullie bekend voor?
Het lastige is ook dat 2 van mijn trauma's met paarden te maken hebben. 2 Jaar geleden is er voor mijn ogen een paard door de bus geschept. Ik ga jullie de details besparen, maar het was gruwelijk. Ik ben toen veel en veel te snel weer doorgegaan. Vorig jaar ben ik door een paard in mijn borst getrapt. Ik heb toen een paar seconden gedacht dat ik dood ging. Daar is een zaadje gepland.
Maar, paarden zijn mijn leven, mijn werk, mijn alles. Ik wordt er dus iedere dag opnieuw mee geconfronteerd. Ik rijd iedere dag meermaals over de weg waar het gebeurde, kom de bus vaak tegen, en heb regelmatig flashbacks. Dit zijn echt triggers waarvan ik hoopte dat EDMR het aan zou pakken. Helaas liep dat dus anders.

Oh, en die operatie, tja, uiteraard zei ik eerst nee. Want, teveel geregel, te lange revalidatie, komt niet uit. Tot ik me bedacht dat als ik nu bezig ben ik voor mezelf te kiezen, dit juist bij uitstek iets is wat voor de rest van mijn leven profijt geeft. Ik ben nu nog redelijk jong, 39. Nu herstel ik waarschijnlijk vrij snel. Als ik het nu niet doe, loop ik mezelf alleen maar verder kapot.
En de zenuwblokkade heeft niet het gewenste effect gehad, dat ook.

Laatst bijgewerkt door Utixo op 18-12-23 20:18, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-12-23 20:11

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 18-12-23 20:11

Ja dat komt heel bekend voor. Als je in een dal zit dan kunnen alle leuke dingen zwaar en stom voelen. Het plezier verliezen in hetgeen wat je juist voorheen heel graag deed is een indicatie dat het allemaal even een beetje mis is of mis gegaan is. Het komt vaak met rust en goede ervaringen opdoen wel weer terug, maar dat heeft tijd nodig.

**Geplaatst**: 18-12-23 20:22

Geplaatst: 18-12-23 20:22

Ik hoop het. Ik heb een stukje toegevoegd, een gedeelte van mijn trauma's komen ook bij de paarden vandaan.

Voor nu ben ik ook echt op de handrem gaan staan en bekijk ik het per dag. Ergens is het ook wel lekker om niet meer te "moeten". Ik vind het gewoon erg lastig allemaal.

**Geplaatst**: 18-12-23 20:30

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 18-12-23 20:30

Oef dat is wel heel heftig ja.. Dat soort dingen zitten veel dieper dan burnout klachten en revalidatie.

Als de EMDR te heftig is, is er misschien wel een andere vorm van trauma verwerking geschikt? Heb je daar al eens naar gevraagd? Ik kan me voorstellen dat er vast iets anders meer bij je zult passen.

**Geplaatst**: 18-12-23 20:39

Geplaatst: 18-12-23 20:39

Ja, daar zijn we ook zeker mee bezig. Maar ik heb echt een ontzettend lieve, slimme psycholoog. Ik was er altijd wat sceptisch over, maar ze begrijpt precies hoe ik me voel als we contact hebben, en het is al een paar keer voorgekomen dat ze uitsprak wat ik dacht, voor ik iets zei. Heel waardevol. Voor nu hebben we besloten eerst de medicatie stabiel te krijgen, zodat ik stabiel ben en een goede basis heb om eraan te beginnen.

Wel ben ik er nog niet over uit of ik echt perse terug wil naar het verleden, of dat ik een schone start wil, dwz, we zijn nu hier, zo voel ik me nu, hier ga ik mee aan de slag. Ik ben namelijk echt heel bang om terug te gaan naar verleden. Dit typen zorgt al voor een ontzettend ongemakkelijk gevoel, maar is aan de andere kant ook een goed stukje verwerking.

2 Maanden terug kon ik het ook niet typen, dan zat ik gelijk tegen het plafond. Nu ben ik ongemakkelijk, voel ik het wel, maar ik kan het handelen.